Etter å ha fese av noko salig på sofaen etter eg kom heim frå arbeid, vakna eg i eit forvet kl 19.30 og fann ut at dette går ikkje. Tok etter noko tankeverksemd på meg grøneuniforma og fjellsko, tok med meg Bianca og gjekk meg ein tur i Brundalen. Været var ikkje det beste men turen vart ei flott oppleving og balsam for sjela. Eg hadde heile dalen for meg sjølv, høyrde berre lyden av dropar mot lauvskogen og suset frå elvane. Gjekk rundt Brundalsvatnet og tok nokre bilete for å ha dokumentasjonen. Er vel ikkje verdas beste fotograf, men greitt nok i skodderegnet. Det var godt å kome seg ut og opp i fjellet, og når denne idyllen ikkje ligg lenger vekk enn den gjer er det en god plass å gå til om ein er ute etter den raske fjellopplevinga.
Du er jo reine poeten! Fine bilde var det også.Håper du held fram med blogginga.
SvarSlett